کلاس اولیِ من

اول مهر1398 : باورم نمیشه شاهین کوچولوی وبلاگ ما اونقدری بزرگ شده که امسال داره میره کلاس اول... وقتی روپوش مدرسه رو تنش کردم یه حس خوشحالی تمام وجودمو فرا گرفت به وضوح میدیدم که پسرم دیگه قد کشیده و کم کم داره بزرگ میشه. درواقع وارد یه مرحله جدیدی از زندگیش شد که بعدها همین روزها بهترین خاطرات دوران مدرسش میشه... هرسال روز اول مهر واسه من یه خاطره خوبی بجا گذاشته امیدوارم شاهینم همین حسو داشته باشه و تو ذهنش نقش ببنده...

31 شهریور: مانی و باباجون هم خوشحال بودن از اینکه شاهین امروز اولین تجربه ورود به مدرسه رو داره ، صبح زود اومدن دنبالمون و همگی بهمراه شاهین راهی مدرسه جدیدش شدیم. مدرسه تلاش که شامل 4تا کلاس اول و دوتا کلاس دوم که ساختمون و حیاط جدا از بقیه کلاسها داره و این واسه ما در انتخاب مدرسه جزو امتیازهای مثبت حساب میشد...

محیط جدید بود و شاهینم یکم نگران ازاینکه تنهاش بزاریم. بعد از اجرای مراسم صبحگاهی اسم بچه ها رو خوندن و هرکی وارد کلاس خودش شد. اسم معلمشون خانم میرزا محمدی که خیلی خوش برخورد و مهربون بود. یه نیم ساعتی بچه ها داخل کلاس بودن . قرار بود جشن داشته باشن اما با شروع بارون رگباری برنامشون کنسل شد و چون برنامه خاص دیگه ای نداشتن برگشتیم خونه.

اول مهر: بهمراه شاهین و بابایی راهی مدرسه شدیم، اینبار روحیه شاهین نسبت ب دیروز خیلی بهتربود چون با دوستاش اشنا شده بود وخیلی راحت رفت تو صف . منم خوشحال از اینکه پسرم با روحیه خوب مدرسه و دوستاشو قبول کرده...

فعالیت ها و تکالیف داخل کلاس

هفته سوم بچه ها رو بردن اردو.

خداروشکر تاحالا هیچ ناراحتی از شاهین مبنی براینکه از دوستاش یا مدرسه ناراضی باشه ندیدم. هرروز صبح  ساعت 6بیدار میشه صبحانشو میخوره لباساشو میپوشم و سرویسش میاد دنبالش  خیلی راحت میره مدرسه...